Man en paard

Het experiment ‘kruidenrijk weiland’ vorig jaar is mislukt. De plantjes ontkiemden in november nog wel goed, maar vanaf half december stonden ze stil wegens te weinig licht en warmte. Daardoor waren ze onvoldoende ontwikkeld toen we in februari, geheel tegen de verwachting in, een hevige koudegolf kregen. Dus van het voorjaar was het weer alleen maar gras.

Dus: opnieuw proberen. Eigenlijk had dat dit voorjaar al gekund. Maar met de afgelopen drie kurkdroge zomers in het geheugen durfde ik het toen nog niet aan. Achteraf had ik prima in april kunnen zaaien want het heeft het hele groeiseizoen gegoten van de regen. Maar ja… ‘achteraf is het mooi wonen’ zeggen ze dan.

Herkansing in augustus. De grond is relatief vochtig en het weerbericht ook. En dit keer wat anders aangepakt.We hadden namelijk nog een oude ploeg liggen. En Jochem vroeg zich af hoe dat zou gaan, met de ploeg achter het paard. Want hij heeft een werkpaard.

(En een heel gaaf bedrijf: Serratus . Onder andere ecologisch bosbeheer; met het paard kan je zonder schade aan de bodem en de vegetatie toe te brengen gevelde boomstammen uit het bos trekken. Hij heeft ook een eigen zagerij en gaat zelf het gebint en het overige hout voor zijn eigen kalkhennephuis zagen. Kortom, hij doet het allemaal nog veel mooier dan wij het hebben gedaan. Maar ja, wij hebben geen paard. En ook geen verstand van paarden. Of van bosbouw.)

Dus Jochem en zijn vader, plus paard Lisa, kwamen eens een dagje autodidactisch leren om te ploegen.

De ploeg heeft al vele jaren liggen roesten in de schuur. Voor zover wij weten had de oude mijnheer namelijk helemaal geen paard, hij was juist één van de weinigen die hier al heel vroeg een trekker hadden. Dus wat die ploeg hier doet?
Gelukkig blijkt het een eenvoudig mechanisme te zijn en met een drupje kruipolie zijn zelfs de stelschroefjes weer los te draaien.
Nadat de mannen koffie hebben gehad en het paard een hap hooi in de schaduw: aan het werk!
Het paard moet snappen dat het langs de vorige voor moet lopen. Daarom eerst een ‘startvoor’ gemaakt met de minitrekker.
Netjes stappen…
En dan de ploeg er achter!
Dat valt nog niet mee…
Vooral niet als het paard opeens een bijzonder lekkere hap gras ziet. Dan staat-ie natuurlijk ook weer op alle leidsels, en duurt het weer even om ‘m netjes voor de ploeg te krijgen.
Maar als zo’n bonk spieren dan aan het trekken gaat wordt het vooral voor de mannen heel zwaar om de ploeg netjes op koers te houden.
Het ziet er schitterend uit, maar recht ploegen is een kunst. Zeker als je het alle drie nog nooit gedaan hebt (en de ploeg ook al even niet meer!)
Het paard moet echt even leren wat er nou van haar verwacht wordt. Een ploeg trekken is heel anders dan een boomstam. Bij een boomstam zet je als paard lekker de vaart erin. Maar voor een ploeg moet je gestadig doorstappen.
Het is vermoeiender voor de mannen dan voor het paard!
De ploeg kan maar één kant uit ploegen, dus aan het eind van de voor legt Jochem de ploeg op de kant en sleept Lisa ‘m weer naar het begin.
Na verloop van tijd gaat het steeds beter!

Uiteindelijk moest toch de minitrekker met de frees eraan te pas komen om het af te maken. Maar we zijn blij dat we de ploeg vier jaar geleden niet bij het oud ijzer hebben gegooid. Bij Jochem heeft-ie een goede bestemming en we vinden het fantastisch dat er nu weer echt een paard voor loopt. Dus als er iemand iets om te ploegen heeft in omgeving Zandhuizen, dan weet je wie je moet bellen!