De zomer is (zoals voor elke hobbyboer of (moes)tuinier) razend druk. Dit jaar nog meer dan anders….
De hete en droge periode in juni zorgde voor heel veel stress en extra werk. De schapen (Sandra en Nel lacterend en Babette hoogdrachtig) stonden in de verzengende zon… en er was niets te eten. Ze krijgen ’s ochtends en ’s avonds brokjes; daarnaast bracht ik ze vier keer per dag hooi (de ‘grote wintervoorraad’ slonk als sneeuw voor de zon met een baaltje per dag!) en sneed ik één keer per dag takken met bladeren voor ze, zodat ze tenminste iets groens te eten hadden. Vreselijk arbeidsintensief dus, maar het was bij lange na niet genoeg en ze gingen zienderogen achteruit. Vooral Sandra met haar drieling had het zwaar.
Intussen moest ik natuurlijk ook elke dag water geven in de moestuin en aan de potten op het terras. En oogsten en de oogst verwerken (al was dat een stuk minder werk dan vorig jaar, het groeide natuurlijk ook niet zo hard…)
Uiteindelijk beviel Babette op 22 juni toch ook nog van een dochter. Nadat ze al drie dagen en nachten hoogst ellendig had staan kreunen en ik er zelfs weer de dierenarts had bijgehad. Dit wordt dus haar laatste lammetje. Omdat ze voor veel consternatie in de midzomernacht heeft gezorgd noemen we haar Puck.
Vanaf eind mei begon ik het lam van Nel te spenen. Dat was ook ingewikkeld, omdat het maar één lam was. Bij mij gaan de lammeren als ze drie weken oud zijn ’s nachts apart van de moeder, dan melk ik ’s ochtends de moeder en gaan ze er weer bij. Na een week gaan ze een uurtje langer apart en zo voer ik dat op tot ze op een leeftijd van acht weken helemaal bij de moeder weg gaan.
Maar daar zijn ze het natuurlijk Buitengewoon Niet Mee Eens, vooral in het begin. Dus dan slaap ik een week niet omdat ze de hele nacht aan het schreeuwen zijn. En daarna twee weken slecht en te kort. Om half vier begonnen moeder en kind ze alweer te schreeuwen. Het feit dat het lam in haar eentje was, zonder steun van leeftijdsgenootjes, hielp natuurlijk niet.
En toen wat Nel en haar Mini betrof de rust weer enigszins was weergekeerd moest ik aan het volgende ‘klasje’, de drieling, beginnen. En tenslotte Puck, die ook over goede longen bleek te beschikken. Af en toe was ik zó moe, dat ik vlekken voor mijn ogen zag…
Het hielp wel enigszins toen ik toestemming van de boer kreeg om de schapen op het verpachte stuk te zetten. Daar is tenminste nog gras en schaduw.
Intussen ben ik ook eindelijk bezig om samen met een permacultuur-ontwerper een ontwerp te maken om de hof klimaatbestendiger in te richten. Want dat dat nodig is, is wel duidelijk. We moeten meer regenwater vasthouden in tanks voor bewatering, maar daarnaast ook gewoon in en op het land. Daar komt veel uitzoekwerk bij kijken. Offertes voor plaatsing van tanks en regenwatersystemen en uitzoeken hoe de waterhuishouding van het land precies is. Ik heb een hele ochtend een bevriende hydroloog en een hydroloog van Wetterskip Fryslân over het terrein geleid en met hen gebrainstormd over inzijgingspercentages, bodemweerstand, afstromingsdebieten en mogelijke maatregelen om water vast te houden.
En uiteraard melk ik nu drie schapen en moet die melk verwerkt, dus dat betekent regelmatig kaas maken en heel veel schoonmaken om de vliegen onder controle te houden. En natuurlijk gewoon het huishouden en kantoorwerk.
Op 5 juli kwam storm Poly over. Gelukkig bleef het bij afgewaaide takken en wat rommel in de moestuin. Helaas kregen we er weinig regen bij. Het blijft bizar hoe de buien telkens om De Hoeve heen trekken.
Aan klussen kom ik niet toe, met dit alles. Joris wel! Die heeft in de hal de eerste van de mooie eiken vensterbanken gemaakt, van het hout wat we in 2020 hebben laten zagen. Dat is echt een finishing touch! Iedere keer dat ik door de hal kom geniet ik van de aanblik. Het is wel heel veel werk nu; het was natuurlijk gemakkelijker geweest om de vensterbanken te plaatsen vóór het stuken en ze dan in te stuken. Maar ja, toen kwam het niet uit…
Verder is hij muren in het achterhuis aan het plaatsen, zodat we daar alles uit de noordschuur heen kunnen verplaatsen, zodat we de noordschuur kunnen afbreken, zodat we komende winter de definitieve stal kunnen bouwen. En we slapen weer tijdelijk boven, zodat hij de inloopkast en slaapkamer kan afmaken. Dat betekende ook dat eindelijk de oude kleerkast uit elkaar ging, zodat de achterwanden vrij kwamen, zodat we de bijkeukenkast in elkaar konden zetten.
Nu (eind juli) valt er eindelijk weer wat regen. En ik heb de drieling verkocht. Hopelijk wordt het nu wat rustiger. En zo hobbelen we de zomer door…
