Zaagseltoilet

In de oude stal, die we vorig jaar hebben afgebroken, hadden we een zaagseltoilet. Dat was het allereerste klusproject toen we hier kwamen en alle zooi moesten opruimen. Tenslotte kan je thee en koffie meenemen, maar op zeker moment moet het water er ook weer uit. En daar was destijds geen voorziening voor.

Hoewel het dus begon als noodoplossing, was het zaagseltoilet eigenlijk wel bijzonder handig. Het bood, gedurende de vijf jaar dat we in de stacaravan woonden, een stuk meer privacy dan de wc in de piepkleine caravanbadkamer. En als je buiten bezig was kon je er even snel langs gaan, zonder je modderlaarzen uit te hoeven doen. Bovendien voelde het heel erg goed, om (A) vogeltjes te horen terwijl je deed wat je moest doen en (B) te weten dat je geen drinkwater verspilde aan het wegspoelen van fecaliën.

Dus we wilden weer een nieuw zaagseltoilet! Alleen dan een stukje verzorgder, zodat je er nog wat meer ontspannen zou kunnen doen waarvoor je gekomen was.

Joris heeft de wanden en het plafond geïsoleerd met stukjes houtvezelplaat die van het dak overgebleven waren. En daarna alles netjes bekleed met kraaldelen.

Op Marktplaats vond ik – hier vlak in de buurt – een deur van de goede afmetingen, en ook nog in keurige staat. Dat scheelt veel werk ten opzichte van het zelf maken. Alleen.. een zaagseltoilet hoort natuurlijk eigenlijk een hartje in de deur te hebben. En daar leende deze deur zich niet erg voor.

Maud bood aan om dan maar een glas in lood raampje met een hartje te maken. En als Maud dat doet, dan wordt het héél mooi.

Om het toilet nog iets toegankelijker te maken voor kritische doelgroepen, zoals elfjarige meisjes (mijn nichtjes noemden de vorige versie standaard ‘de spinnen-wc’), heb ik de kraaldelen roze geschilderd met milieuvriendelijke verf van Copperant. Ergens geeft dat een heel klassiek Franse ‘vibe’.

(Hoewel mijn eerste herinneringen aan Franse toiletten de hurktoiletten betreffen, die je in de jaren ’70 nog op Franse campings had, en waarin zomaar een kinderschoentje kon wegspoelen…)

Netjes kitten en plamuren, zodat het er echt beschaafd uitziet… De verf van Copperant is echt heel fijne verf. Eén laag grondverf (en nog wat over de plamuur heen) en één laag lak waren voldoende dekkend.

Ook van buiten moet het mooi zijn. Ik kon alleen nergens onbespoten hanggeraniums (‘Oostenrijkers’) krijgen. Dan toch maar twee van het tuincentrum, en de komende jaren zelf stekken overhouden.

Nu nog even een horizontaal vloertje van kalkbeton erin en een mooi lampetstel op de kop tikken (voor het handen wassen) en dan kan het composttoilet weer in gebruik worden genomen!

Meimaand

Zomaar wat mooie plaatjes van hoe mooi alles eruit ziet, ’s ochtends als ik de schapen melk en tijdens de mooie zonnige dagen. Die vliegen voorbij, met veel werk: water geven, de tuin verzorgen, de lammeren spenen, twee keer per dag melken en tienduizend andere klussen. Maar er is altijd tijd om te genieten, van de mooie plaatjes bij zonsopkomst, de mist boven de velden, het weelderige lover (nog wel – het moet wel snel gaan regenen!), overal bloesems, kwakende boomkikkers, fluitende vogels, knuffelige schapen en lammetjes – de weelde van de meimaand!

Nu nog een regenbuitje, want daar is alles wel aan toe.