Nadat we besloten hadden hoe de plattegrond precies moest worden, moesten de leidingen geplaatst worden die in de onderste laag schuimbeton komen. Dat zijn er best veel:
- aansluiting voor de waterleiding (moet 1 m onder maaiveld het huis uitkomen en precies in het juiste gat van de meterkast omhoog komen);
- waterafvoer vanuit de keuken;
- waterafvoer vanuit de bijkeuken;
- waterafvoer vanuit badkamer en toilet;
- luchttoevoer voor de kachel (die mag geen zuurstof aan de kamer onttrekken);
- luchttoevoer / ventilatie voor de kelder;
- waterafvoer vanuit de schuur.
Daarbij geldt dat
- de buizen waarop de wc-potten worden geplaatst exact op de juiste plek omhoog moeten komen;
- alle rioolbuizen een verval moeten hebben tussen de 1 cm per meter en 1 cm per 5 meter (Dat luistert heel nauw. Te weinig verval en het water wordt niet afgevoerd. Teveel verval is ook niet goed: dan loopt het water weg, maar blijft het vaste vuil liggen…) ;
- alle buizen waardoor lucht wordt aangevoerd iets moeten aflopen naar buiten, zodat eventueel (condens)vocht niet het huis in loopt.
Eerst moest het hele gat en de kelder ingepakt worden in folie. Het folie moet voorkómen dat de grond water aan het uithardende schuimbeton onttrekt en dat het schuimbeton zomaar wegloopt. Schuimbeton schijnt namelijk erg vloeibaar te zijn, een soort milkshake, hebben we begrepen. Er mag dus geen enkel gaatje in zitten! Heel zorgvuldig afplakken dus…
Lars en Ainhoa kwamen precies op het goede moment aanwaaien uit Spanje om te helpen met het plastic. Ainhoa heeft ook nog met de verschillende kleuren zand wat kunstwerken onder onze toekomstige vloer gemaakt. Voer voor toekomstige archeologen?
Daarna moesten we een manier verzinnen om alle locaties van buizen te relateren aan de kelder (want die is ons uitgangspunt). Door metseltouwtjes te spannen langs de bovenkant van de kelderwanden konden we een soort meetsysteem-in-de-lucht uitzetten.
En dan moesten we ook nog een manier bedenken om de buizen straks exact op de juiste plek en in de juiste positie te houden als het schuimbeton er omheen wordt gestort. Ze mogen niet van hun plek spoelen door de ‘milkshake’ en ze mogen natuurlijk ook niet gaan opdrijven!
Na een week passen, meten, vloeken, verplaatsen, doorbuigende pijpen ondersteunen, opnieuw meten, opnieuw vloeken, stoeptegels aanbrengen, stoeptegels verplaatsen (gaatjes in het plastic trekken – gaatjes dichtplakken), opnieuw meten etcetera, hopen we dat alles nu foolproof ligt.
De waterleiding aanvoer ingegraven, op de juiste plek waterpas gesteld en het folie waterdicht rondom afgeplakt. De rioolbuizen onder het juiste afschot en vastgezet met beugels op zware stoeptegels. De pijpen waar de wc op moet komen exact loodrecht gesteld en hopelijk voldoende verankerd met stapeltjes stoeptegels. De uiteinden van de pijpen met blokjes verankerd aan de bekisting. De buizen zelf met water gevuld tegen het opdrijven. En de rioolpijpen helemaal doorlopend over de volle breedte van het huis, zodat we bij een eventuele verstopping ze ook vanaf de andere kant kunnen bereiken en doorspoelen / -blazen.
Het zijn het soort zaken waar je je van tevoren niet realiseert hoeveel denkwerk erin gaat zitten. Maar beter nu wat extra denkwerk, dan een fout maken en die vervolgens in schuimbeton gieten…
Het kwam net niet af vóór de vrijdag. Dus moet het nu een weekje liggen: volgende week vrijdag wordt het schuimbeton gestort, als het weer meewerkt. Kunnen we het nog honderd keer nameten, paranoïde als we inmiddels zijn geworden.