Net als ieder jaar (lijkt het) was de tweede helft van februari een opeenvolging van regen regen en regen afgewisseld met buien. En achtereenvolgens de stormen Corrie, Dudley, Eunice en Franklin.
Vooral Eunice was een vuurproef voor het huis. Maar het heeft zich goed gehouden, er is geen dakpan verschoven. Wel is het erg vervelend dat we nog steeds op veel punten de regenwaterafvoer nog niet goed geregeld hebben. Tijdens de regenperiodes stond het huis gewoonweg in het water. De tijdelijke goten die we hebben staan waaien telkens weg. Hoog tijd om de installateur eens definitieve regenpijpen te laten plaatsen (maar ja, de installateur heeft het nog altijd drukker dan druk…)
Behalve de regengoten heeft de storm uiteraard ook de nodige andere tijdelijke voorzieningen weggeblazen. Waaronder het zeil over de zuidschuur. Dat lag er dan ook al vier jaar op en eigenlijk is het verbazend dat het niet eerder volledig was weggewaaid. Om de zoveel tijd woei er een hoekje los, wat ik dan weer met geïmproviseerde touwtjes vastbond. Maar Eunice was toch echt teveel. Jammer, want toen lag ons gezaagde hout dus drie dagen in de regen. Het zeil zelf is nog verbazend goed maar de verstevigde randen met ogen zijn helemaal uitgescheurd, zodat we het niet meer konden vastzetten.
Eigenlijk is dit hok al láng over zijn uiterste houdbaarheidsdatum heen. Maar ja, we hebben even geen tijd om een heel nieuw hok te bouwen. Dus een nieuw zeil besteld en weer een ochtendje hachelijke toeren uitgehaald om het over het wrakke dak te krijgen. Dat houdt het hopelijk weer een paar jaar uit.
Verder hoofdzakelijk afgewaaide takken en een paar omgewaaide bomen in de houtwal, op de Ratellaan en bij de buren . Tot onze verbazing (en opluchting) heeft Eunice de zieke kastanjeboom langs ons pad niet voortijdig laten omwaaien. Gelukkig, want dan was hij waarschijnlijk bovenop allerlei nieuwe aanplant gevallen.
En het water staat weer flink hoog op het weiland. Ach, dat zakt wel weer…