De fanatieke volgers hebben gemerkt dat ik even een stop heb gehouden in het blog. Een soort langdurige kerstvakantie zeg maar. Daar waren we ook wel aan toe.
Zo tegen de kerst hadden we het huis weer redelijk op orde. En konden we voor het eerst Kerst In Eigen Huis vieren. Met alle dingen die in de stacaravan niet konden: een versierd huis, een grote kerstboom (voor het eerst in 5 jaar alle kerstversiering weer eens uitgepakt), kaarsen, kerstkoekjes om in het dorp rond te brengen en een tulband (hoe heb ik het toch 5 jaar zonder echte oven gedaan?).
Overigens zijn we geen fanatieke kerstvierders. Maar goed ook, want we kunnen momenteel niet gezamenlijk ’s avonds van het erf af. De wolvenroedel in het Drents-Friese Wold heeft de smaak van schaap aardig te pakken en we wonen vlakbij (of in) hun jachtgebied. Dus de schapen gaan elke avond bij het vallen van de schemering veilig op stal.
Dat betekent dat er ’s avonds altijd één van ons thuis moet zijn. Dus Joris vierde Eerste Kerstdag met zíjn familie, en ik Tweede Kerstdag met de mijne. En toen ik die avond laat thuis kwam zat er een deur in de woonkamer!
Daarna heb ik de basis gemaakt voor een pergola / schaduwdoekconstructie rond het terras. Afgelopen jaar was het vaak tè heet op het terras. De boompjes die ooit voor schaduw zullen zorgen moeten nog even groeien. Komend jaar wil ik in elk geval schaduwdoeken kunnen ophangen. Bij Boeren in het Bos in Nijeberkoop (vlakbij) heb ik zes mooie acaciapalen gehaald en tussen Kerst en Oud&Nieuw stevig in de grond gezet. Nu nog de palen onderling verbinden met eiken- of acacia takken en dan is het een prachtige constructie voor schaduwdoeken en klimplanten.
Joris heeft intussen alle isolatie in het dak weer aangevuld èn afgedekt met folie, wat een hoop stof scheelt.
En hij heeft deur na deur gemaakt. Nu zitten er in alle deuropeningen beneden ook daadwerkelijk deuren, wat de warmte heerlijk op zijn plek houdt. Zodra de zon ook nog een paar uur schijnt kunnen we volstaan met om de dag de kachel stoken, in plaats van elke dag! Ons houtverbruik is dan ook zeer bescheiden; met een m3 per maand zijn de woonkamer en keuken altijd tussen de 20 en 22 graden. En hebben we nog warm douchewater ook.
Desondanks ben ik druk bezig leeggekomen houthokken weer te vullen. Op 3 januari kwamen Rogier, Barbara en Rob helpen om de andere helft van het hazelaarsbosje af te zetten. En in oktober – november heb ik samen met onze boer de struiken en boompjes die vanuit de houtwal over het weiland hingen opgesnoeid. Er ligt dus weer een flinke berg hout om klein te maken. Vermoeiend werk (en niet best voor mijn schouder en elleboog) maar zeer bevredigend om een vol houthok te zien en te weten ‘dat is weer een maand warmte’.
Toen Joris klaar was met de binnendeuren heeft hij van de de eiken plankjes die hij nog over had deurtjes gemaakt waar die nog ontbraken in de keuken. Wat een opluchting om niet meer tegen die stomme gootsteenkast aan te kijken. De combinatie van de eiken frontjes met de strakke witte oogt helemaal niet verkeerd. Nu nog het definitieve aanrechtblad, dat schijnt eind februari te gaan gebeuren…
Nadat ik alle deuren en deurtjes zorgvuldig in de grondverf of in de lijnolie had gezet (doet altijd een beetje pijn bij eiken, onbehandeld is mooier, maar dat blijft niet lang zo mooi) heb ik de bijkeuken ontruimd en het stuukgereedschap weer tevoorschijn gehaald. Op 20 januari heb ik samen met Anja de laatste muur in de bijkeuken een eerste leemlaag gegeven. En op 22 januari de muur in de hal. Dat kostte behoorlijk wat moeite (en gevloek), want het onderlaagje van homemade hechtleem bleef niet hangen aan het OSB plafond toen ik er een tweede laag op aanbracht. Maar uiteindelijk is het gelukt. Nu alleen nog de muur achter de trap en de muur in de keuken waar de openslaande deuren in zitten, en dan zijn beneden álle muren gestuukt!
Nou ja, die in de hal en de bijkeuken moeten dus nog wel een finishlaag. En geschilderd. En de wc moet nog. En de badkamer. Er is altijd wat te doen, zowel binnen als buiten, zelfs in de winter. Maar al met al is de winter-in-het-huis een verademing, vergeleken met de winter-in-de-stacaravan. Daar genieten we zo van, dat het blog even op de achtergrond kwam…
