Zomaar wat mooie plaatjes van hoe mooi alles eruit ziet, ’s ochtends als ik de schapen melk en tijdens de mooie zonnige dagen. Die vliegen voorbij, met veel werk: water geven, de tuin verzorgen, de lammeren spenen, twee keer per dag melken en tienduizend andere klussen. Maar er is altijd tijd om te genieten, van de mooie plaatjes bij zonsopkomst, de mist boven de velden, het weelderige lover (nog wel – het moet wel snel gaan regenen!), overal bloesems, kwakende boomkikkers, fluitende vogels, knuffelige schapen en lammetjes – de weelde van de meimaand!
Nu nog een regenbuitje, want daar is alles wel aan toe.
Droog, droog droog… het zonnige weer oogde heel vrolijk maar ik werd steeds somberder. Want het gras groeide niet, er kwamen nauwelijks blaadjes aan de bomen, er bloeiden geen pinkster- of paardenbloemen in het weiland en ondanks dagelijks uren gieten kwamen de zaaisels in de moestuin ook nauwelijks op.
Maar de week voor Pasen veranderde het plotseling. Opeens kregen we in enkele dagen tijd 15 mm, en op Paaszondag nog 10 mm. De natuur herademde! In drie dagen tijd verschoot het weiland van grijsgroen naar weelderig aprilgroen, bespikkeld met paarde- en pinksterbloemen, tooiden de struiken zich met blaadjes en opeens hangt overal de heerlijke geur van bloeiende vogelkers. Wat een opluchting!
En in de week na Pasen kregen we nóg een keer 20 mm! Hoera! Nu kunnen we echt even vooruit. De regenwatertanks zijn weer vol en gras en fluitenkruid schieten de grond uit. Hoera, de Mooiste Tijd is weer aangebroken!
Het is 11 april, de kersenbloesem bloeit weer en we zijn alweer acht jaar bezig hier! Wat hebben we het afgelopen jaar gedaan?
We hebben vooral heel veel veranderd aan het achtererf. De stal gebouwd, de oude stal afgebroken, bestrating aangelegd en 12.000 liter regenwateropvang gerealiseerd. Je zegt het maar zo even, maar het was maanden hard werk. En nu nog even het kleine schuurtje (voor Bruno, het zaagseltoilet en de zitmaaier) aftimmeren.
Het is dagelijks genieten van de stal en het erf, na zoveel jaren improviseren en tegen de troep aan kijken. Ook het groen boven de regenwatertank is nu aangelegd en kan worden ingezaaid. Maar dan moet het wel een beetje gaan regenen. Half april en al twee maanden geen regen… het is kurkdroog!
De schapen vinden dat prima (ze lijken niet te beseffen dat daardoor wel het gras opraakt op een zeker moment!) De lammetjes groeien voorspoedig en worden veel geknuffeld door een gestage stroom bezoekers.
Hoewel het nog vroeg in het jaar is heb ik de schapen maar laten scheren; het was al zo warm en zonnig! Als altijd verwarring bij de lammetjes, die even niet meer herkennen wie mama is.
Ook binnen hebben we niet stil gezeten. Eindelijk kunnen we douchen zonder tegen de gipsplaten aan te kijken.
En eindelijk heeft de bijkeuken (bijna) helemaal gestuukte wanden, in een mooie kleur groen. En kunnen we alle jassen netjes ophangen.
En ook de bijkeuken en slaapkamer hebben mooie vensterbanken gekregen, boven is weer een stukje kantoor afgewerkt, we kunnen de wc met regenwater doortrekken…
Natuurlijk zijn er nog allerlei dingen die moeten gebeuren. Van kleine klussen (het hek rond het eendenweitje aan de nieuwe bestrating laten aansluiten) tot hele grote (het gastenverblijf bewoonbaar maken). En de fruittuin afmaken, de zuidschuur vervangen, een passive solar kas bouwen…. Ook zijn er dingen aan het huis die we achteraf anders hadden willen doen of nog wat zorg nodig hebben. Zo willen we alsnog de muren winddicht maken (waarvoor de potdekselplanken van de muur af zullen moeten!) en de woonkamer opnieuw stuken, omdat tussen de muren en het drogende gebint wel een erg brede spleet is ontstaan. Het is nooit af. Maar het wordt steeds mooier!
In december hebben we de potstal uitgemest. De mest en GFT-afval die toen nog in de compostbakken zat, heb ik overgeschept in 2 oude aardappelbakken, waar ooit de dakpannen in arriveerden. Daar is het nu verteerd tot prachtige compost.
We mesten het weiland nauwelijks, maar als de schapen iets te eten moeten houden, moet er toch iets terugkomen voor wat ze afvreten. Dus mest uitrijden (als we het hebben) hoort bij de voorjaarsklussen op de boerderij. Maar met kruiwagens heen en weer lopen wordt wel heel erg arbeidsintensief!
Vorig jaar verspreidde ik de mest met behulp van een bigbag. Daar schepte ik de mest in; vervolgens tilde ik het op met de voorhef van de trekker en reed ermee naar het land. Daar liet ik de bigbag zakken, reed een stukje achteruit, klom van de trekker om de lussen van de ‘lepels’ te schuiven, klom weer op de trekker, reed nog een stukje achteruit zodat de lepels niet in de weg zaten, vouwde de bigbag open, wierp een paar scheppen mest in het rond, vouwde de bigbag weer met de lussen omhoog, klom weer op de trekker, reed naarvoren, klom weer van de trekker af, schoof de lussen weer op de lepels, klom weer op de trekker, tilde de bigbag weer op, reed een klein stukje verder en herhaalde het hele circus. Duurde EINDELOOS!
Dat nooit meer. En dat hoeft ook niet, want we hebben tegenwoordig een platte kar!
Nu hoefde ik alleen maar (samen met Joris) de platte kar naast de mestbakken te manoeuvreren, de mest erop te scheppen (zwaar werk!), de trekker ervoor aan te koppelen, en naar het land te rijden. Daar reed Joris rondjes terwijl ik, staande op de kar, zo snel mogelijk, en zo goed en kwaad als het ging, de mest met de mestvork in het rond wierp. Ook zwaar, maar een stuk efficiënter!
De mest ligt niet perfect verspreid, maar het is goed genoeg. En nu wil ik graag een buitje, want van mest alleen kan het gras niet groeien, er is ook water nodig. Geldt trouwens ook voor de moestuin…
Het is al weken droog en zonnig weer. Te droog… het gras wil niet erg groeien. Mij slaat dan de schrik wel een beetje om het hart: we zullen toch niet weer zo’n zomer krijgen als in 2018 – 2019 – 2020 en 2022?
Opvallend is, dat op dit moment het gras op het hoge deel van het terrein er eigenlijk beter voor staat dan op het lage stuk. Dat lage stuk heeft in december en januari (zoals eigenlijk altijd) deels onder water gestaan. Dan verrot een deel van de wortels van het gras. En het is eerst een paar weken koud en droog weer geweest; dan zakt het water wel, maar het gras maakt geen nieuwe worteltjes aan. En nu is het nog steeds droog, maar de temperatuur is plotseling flink gestegen. Het blad van de grasplanten droogt uit, en er zijn (nog) te weinig worteltjes om nieuw vocht aan te voeren. Daardoor ligt er een rode of gele waas over het gras.
Op het hoge stuk valt er nu nog wel wat te grazen voor de schapen, maar er moet wel binnen een week een plens water vallen. Anders houdt het daar ook op…
Natuurlijk moet ik ook veel gieten in de moestuin. Met het mooie weer heb ik al veel gezaaid!
De schapen liggen, onkundig van dit alles, tevreden in de wei te herkauwen, terwijl de lammeren om en over hen heen razen. Rondrennen en bovenop de volwassenen springen is hun favoriete spelletje. Om de ruggen vcan de tantes enigszins te ontlasten heb ik ook maar een hooibaal in de wei gelegd…
Helaas heeft één van de lammetjes een gebroken pootje; waarschijnlijk is er een schaap bovenop gaan staan in het gedrang van naar de wei lopen. De dierenarts had er een spalkje omheen gelegd. Maar dat zat eerst te strak, zodat het pootje werd afgekneld. Bij een tweede poging zat het te los, en vonden we na anderhalve dag het spalkje los terug in de wei.
Nu huppelt het lammetje dapper op drie pootjes mee met de rest. Hopelijk groeit het vanzelf weer goed aan elkaar. Om er zeker van te zijn dat ze niet in groei achterblijft krijgt ze een paar keer per dag wat extra melk uit de fles.
En we hebben nieuwe kippen, waarvan er eentje broeds is. Dus binnenkort ook kuikentjes op de boerderij. Lente!
