We zijn een druk en ontzettend warm Hemelvaartsweekend verder en hebben (bijna) een mijlpaal bereikt: alle ruimtes in de stal zijn leeg! (In één ruimte moet nog wel wat gebeuren, maar daarover verder).
Bart, Willemien, Wiesje, Robert, Dorien en Ruth kwamen helpen en gezamenlijk hebben we weer 6 m3 schroot, 10 m3 restafval en een hele berg wormstekig hout uit de stal getrokken. Alle ruimtes in de stal hebben we nu namen gegeven:
- de entree (een erg chique naam, maar je komt er inderdaad binnen)
- de smeerputschuur (want daar is een smeerput)
- de werkplaats (want dat was, en is nu weer, een werkplaats)
- de wagenschuur (want die heeft hoge deuren waar in het verleden de hooiwagen naar binnen kon rijden
- de ‘hooitas’ (de centrale ruimte waar in het verleden het hooi werd ‘opgetast’)
- de ‘bijwerkplaats’: oorspronkelijk een deel van de tas, maar daarvan afgeschoten met een schot en bereikbaar via de werkplaats
- de grupstal (want, inderdaad, daar is een grupstal).
Het lijkt heel veel, maar de hele stal is in totaal ‘maar’ 10 x 17 m. Voor een boerenbedrijf een alleszins behapbare afmeting. Het zijn dan ook niet al te grote ruimtes. Toch kwam er weer verbazend veel uit. Afgezien van de tasruimte blijken ze, nu ze leeg zijn, allemaal een betonnen vloer te hebben, die goed schoon te maken is.
En dan over die hooitas… daar werd dus hooi opgetast. Op een onverharde vloer, bovenop een luchtig opgestapeld ‘vloertje’ van takken. Op die manier kan het hooi luchten aan de onderkant en gaat het niet schimmelen. In Roemenië hebben we geleerd om op dezelfde manier hooibergen buiten op te bouwen.
Maar in dit geval is de tas niet leeggehaald toen de laatste dieren uit de boerderij waren. Mijn inschatting is dat dat begin jaren ’80 was (ik vond een krant uit 1982). Toen is wel zo’n beetje ongeveer het meeste hooi er uit gehaald. Maar lang niet alles. En daarna is over het hooi eens een keer een tapijtje uitgerold, zijn er spullen opgeslagen, is er een plank neergelegd om over te lopen toen het geheel te onbegaanbaar werd, zijn er nog meer spullen op de andere spullen gestapeld, kwam er een dakpan naar beneden en begon het dak te lekken, is er min of meer een stuk landbouwplastic onder het plafond gespannen, zijn de touwtjes waarmee het plastic werd opgehangen gebruikt om weer andere zaken aan op te hangen, zijn er touwtjes doorgerot, zijn er nog meer spullen neergezet….
Dus wij begonnen met spullen weghalen. En nu zijn we bezig met het weghalen van een laag van 40 cm beschimmeld stof-met-hooi, vermengd met stukjes plastic, oude kleerhangers, strotouwtjes, heel veel vermolmd hout, scherven asbestcement, stukken dakpan, oude kleren, vergane voederzakken, bunzing- of rattenkeutels, gemummificeerde mollen, stukken tapijt, glas, oude jeneverflessen, emmers en ondefinieerbare zaken.
Jummie…
En tenslotte: nieuwe deuren in de smeerputschuur!
Nu alles leeg is kunnen we eindelijk zien hoe goed of slecht de constructie nu eigenlijk is. En plannen gaan maken wat we willen behouden.