Het is weer zover… Al sinds februari valt er te weinig regen. Het grondwater staat superlaag. De poel (die een belangrijke indicator is voor de grondwaterstand) heeft nog nooit zo laag gestaan sinds hij in 2018 werd gegraven! Ik maak me dan ook al vanaf april zorgen over het gras.
Tot nu toe viel er telkens nét op tijd wat regen, zodat het bovenste laagje grond weer nat werd, het gras weer een beetje ging groeien en ik steeds nét genoeg gras had om de schapen op te zetten. Maar we hebben nauwelijks hooi kunnen maken (een héél klein beetje van slechte kwaliteit in juli en een paar kruiwagens tijdens het maaien rond de poel), en de boer heeft ook maar één snee van het verpachte stuk kunnen halen. Daarna moesten mijn schapen erop.
En nu is het sinds begin augustus weer droog, en we hebben behoorlijk wat hete dagen gehad. Het gras dat eind juli nog een beetje gegroeid was zag je gewoon voor je ogen wegschroeien. De schapen eten er de groene sprietjes tussenuit, ze hebben in twee dagen een wei leeg waar ze normaal tien dagen mee vooruit kunnen. Ik loop dus permanent met de weidenetten te zeulen.
De rest maai ik dan maar kort met de zitmaaier, want anders groeit het helemaal niet meer uit. Maar de afgelopen tien dagen komt er ook na de zitmaaier-beurt niets meer op. En zo langzamerhand ligt al het gras er bij als een versleten camping in Zuid-Frankrijk aan het eind van het seizoen.
De melkgift van de schapen is in een paar weken gehalveerd. Ik voer ze bij met takken (hazelaar, wilg en acacia) en wat slechte kwaliteit hooi van het maaien rond de poel. Maar ik zie ze vermageren, vooral de oudere Friese melkschapen.
Zelfs het laaggelegen verpachte stuk begin geel te kleuren.
Er moet nu wel snel regen komen, voordat de herfst echt intreedt en het daglicht ook een beperkende factor wordt voor het gras! Maar tot nu toe is het weer het bekende liedje: er komen buienfronten aan, maar vlak voor De Hoeve lossen ze op of splitsen ze. Of ze ontstaan pas te noorden of oosten van De Hoeve. Zo gaan we niet goed de herfst in…
