Verhozen

Het woord ‘verhozen’ wordt nogal eens gebruikt als verleden of voltooide vorm van verhuizen. Maar hoewel onze verhuizing nog niet geheel voltooid is was er van verhozen afgelopen woensdag wel sprake! Na al die weken van mooi weer, een strakblauwe lucht en zonneschijn moet het weer net op onze eerste verhuisdag omslaan.

Omdat het dak van de stal allerminst waterdicht is gaan de meest kwetsbare delen van onze inboedel in de opslag. Gelukkig konden de boeken, de grote schilderijen  en de piano naar Joris’ zus, die in Dalen (Emmen) woont.

Behalve de piano is ook Joris’ werkplaats een puntje van aandacht. De grote vlakbank en de zaagtafel  wegen allebei meer dan 300 kg. Daarnaast staat er nog een massief beukenhouten werkbank en een flink aantal kasten en natuurlijk zwaar gereedschap. Dus een bus met laadlift was geen overbodige luxe.

Om 08.00 een grote 18 m3 bus opgehaald. Via de LETS (local exchange trading system) hadden we hulp geregeld, daarnaast kwam de geweldige klusjesman van de buurvrouw helpen.  Met behulp van de gehuurde pompwagen, stalen rijplaten en het nodige gevloek is het gelukt om alles vanuit de achtertuin naar de bus te krijgen. Waarom heb ik ooit een achtertuin met stapelmuurtjes en trapjes aangelegd?

Al met al paste het (uiteraard) nèt. Het idee om de bus zó in te pakken dat alle spullen voor Dalen achterin stonden moesten we laten varen. En intussen begon het zachtjes te regenen…

“Ik hoop dat het nu even een uur goed doorregent, dan is het droog als we in Dalen komen.” zei ik nog hoopvol. Maar de regen schoof netjes met ons mee. Beste spannend, in zo’n grote bus rijden en dan met maar 50 m zicht…

“Goh”, zei Anneke “Het regent hier eigenlijk nog maar net, het is de hele ochtend droog geweest”

Maar dat was het dus niet meer. De spullen-van-de-werkplaats-die-vóór-de-spullen-voor-Dalen-stonden uitgeladen en onder een zeiltje op de parkeerplaats gelegd. Piano uitgeladen en naar zijn logeerbestemming aan de achterkant van het huis gebracht. Bus om het huis heen gereden. Op de oprit geparkeerd (handrem deed het slecht dus hij schoof bijna weer de straat op). De grote narcissenschilderijen  die op platen MDF van 110 x 278 cm geschilderd zijn bleken na uitladen en proberen tóch niet door het trapgat te kunnen. Dus die moesten we weer inladen en er een andere oplossing voor verzinnen. De 35 dozen met boeken gelukkig wel, die staan nu veilig op zolder. Daarna de  spullen-van-de-werkplaats-die-vóór-de-spullen-voor-Dalen-stonden weer ingeladen en wat droogs aangetrokken.

Na een lekkere maaltijd bij Anneke doorgereden naar ons fantastische logeeradres bij Jenny en Joop in Langedijke. Jenny ontmoette ik dit voorjaar op een cursus over voedselbossen. Toen zij hoorde van ons avontuur bood ze ons spontaan het gebruik van  hun comfortabele gastenverblijf aan. Met allerlei luxe die we op de Ratellaan niet hebben, zoals een douche, een schone vloer en de afwezigheid van ongedierte. Daar hebben we dus heel wat weekends dankbaar gebruik van gemaakt.

Donderdagochtend op tijd weer op, want om 07.30 zou de installateur op de Ratellaan zijn om de meterkast op te plussen. Gelukkig was het intussen droog! De installateurs vertelden ons dat op woensdag in Wolvega het zo hard geregend had dat er 30 cm water in de straten stond en de onderdoorgang onder het spoor was afgesloten. In de stal was nu ook goed te zien waar het naar binnen had geregend: bijna overal. Jammer dat we er nu pas aan dachten dat we een stuk zeil over de zolder hadden willen uitspreiden na een periode droog weer…

We hebben ons best gedaan om zoveel mogelijk spullen op zo droog mogelijke plekken neer te zetten en voor alle zekerheid een tentje over de meest kwetsbare apparaten heen gebouwd. Misschien moeten we toch maar beginnen met het bouwen van een degelijke werkplaats.

De architect kwam ook nog langs en stak ons een hart onder de riem met verhalen over véél ergere situaties die hij had meegemaakt. En zoals Joris zei: In Roemenië hebben we boerderijtjes gezien die echt niet degelijker waren dan dit, en nog veel kleiner. Het is een kwestie van je perspectief een beetje verschuiven. We zijn natuurlijk erg verwend met 180 m2 schoon, droog, comfortabel woonoppervlak.

Nog een klein weekje, dan volgende week ‘echt’ over!