Ik heb nog nooit zo’n druk najaar meegemaakt. Toen half november eindelijk de blauwtong bedwongen was en de schapen geen extra zorg meer vereisten werd het hoog tijd voor de gebruikelijke najaarsklussen. Het helofytenfilter maaien, de mesthopen keren zodat ik de stal kan uitmesten, de bladeren van het pad vegen zodat ze niet tot een glibberige humuslaag verworden, bomen planten en verplanten en meer van die klussen die je niet eindeloos kunt uitstellen.
Maar het weer zat niet mee, het heeft bijna de hele maand november geregend en daarna ging het sneeuwen. En ik moest ook nog regelmatig op pad voor werk. Nu (half december) liggen er dus nog heel veel klussen die al lang hadden moeten gebeuren.
Intussen geven de herstelde schapen weer heel veel melk. Mijn verwachting was dat ze in de winter op een heel laag pitje zouden doorproduceren en dat de melkgift in het voorjaar weer zou toenemen. Zo ging het de vorige keer dat ik Babette heb ‘duurgemolken’ (gewoon doorgaan met melken en niet opnieuw laten dekken). Maar intussen heb ik half december al weer 3 á 4 liter melk per dag van Sandra, Babette en Nel. De kelder ligt vol kaas en ik kon een mooie kaasplank bijdragen aan de kerstborrel op het werk.
Binnen hebben we ook niet stilgezeten. Ik heb eindelijk de muur rond de openslaande deuren van de keuken gestuukt. Dat was nog niet gebeurd, omdat het gebint was gaan werken en de deuren dichtklemde. Van de zomer heeft Joris dat (met veel moeite) opgelost.
Naarmate we meer gesetteld zijn in het huis grijpt het stuken meer in in het dagelijks leven. Het was dus een hele klus. Eerst de kalkhennep rond de ramen rond zagen. Om daarbij het ergste stof weg te houden uit ons leefgebied had ik de halve keuken zorgvuldig afgeplakt met beschermfolie. Daarna ettelijke rondes met hechtleem, basisleem en finishleem. En tussendoor telkens een week drogen. En het hele huis stofzuigen en dweilen, want op de één of andere manier komt de leem overal!
Maar ik ben erg tevreden over het resultaat: de muren worden steeds gladder en de rondingen worden steeds mooier. Maar ja, nu contrasteren de eerder gestuukte muren weer zo. Allemaal weer overdoen? Daar heb ik niet zo’n zin in…
Joris heeft een ander project aangepakt: van de eiken planken die we in 2020 hebben laten zagen heeft hij vensterbanken gemaakt in de woonkamer en keuken. Heel veel werk om het precies pas te krijgen, en ook dit is natuurlijk iets wat we eigenlijk vóór het stuken hadden moeten doen. Maar wat ziet het er mooi uit!
Met dat alles stond het blog even op een laag pitje.