Vandaag de eerste “klus”dag. Helaas staat het nieuw, speciaal gekochte klusbusje nog bij de garage voor de APK. Het kostte wat moeite om het composttoilet, een zak zaagsel, een waterkoker en koffiezetapparaat, een emmer met ketting om wat water te kunnen putten, mokken, koekjes, krentenbollen en zo nog het één en ander in de gewone auto te krijgen…
Het probleem is: waar begin je? Overal staat namelijk zooi. Je kunt dus ook nergens zooi opstapelen, want daar staat al weer andere zooi. We moeten nog containers laten komen, maar die zijn er nu nog niet. Uiteindelijk hebben we besloten om alles wat we niet willen uit de twee woonkamertjes in één van de kamertjes te stoppen. Volgende week moet de kringloopwinkel dan maar een keer langskomen. In het andere kamertje kunnen we dan voorlopig een zit- en koffie-plek maken.
Om te beginnen die vieze po-stoel maar uit de weg!
En een miljoen beeldjes. Van schapen, van schattige kindertjes, van heksjes, van katten, van kikkers… er blijven beeldjes uit de ‘zit’kamer komen.
En allerlei andere zooi, zoals dit zielig aan zijn oren op de schoorsteenmantel geprikte (voodoo?)konijn. Je kunt je nauwelijks voorstellen dat er in een kamer van 3,5 x 3 meter zóveel snuisterijen passen.
Behalve snuisterijen vinden we onwaarschijnlijk veel klam oud papier (telefoonboeken tot uit de jaren ’70 aan toe), een grote emmer vol medicijnen, trommels vol koekjes en snoep (houdbaar tot januari 2015), een enorme mand met bolletjes breikatoen, eau de cologne uit het jaar nul, muizenkeutels, vijf TV’s, vier naaimachines, sokken vol met gaten, zes scheerapparaten, een enorme oude radio, zakken Tena Lady, trommeltjes vol knopen, een mattenklopper, Perzische tapijtjes, zilvervisjes, door muizen aangevreten kussens, een rek met CD’s, een hele kringloopwinkel vol kopjes en borrelglaasjes en héél veel oud textiel.
Aan de ‘zit’kamer grenzen twee diepe voormalige bedsteekasten. Eén daarvan staat helemaal vol met dozen klam geworden textiel: kleren: oude gordijnen, beschimmelde wollen petten, oude washandjes, dekens, kleden… We proppen zoveel mogelijk papier en textiel in de auto. Dat kan in de recyclingcontainer.
De tweede bedstee is nog erger. Het dak daarboven lekt toch wel erg. Er staan een paar kasten, afgedekt met weer allerlei andere zooi. Kasten, inhoud en afdekkende zooi zijn allemaal beschimmeld. En iets (een marterachtige? Of toch een rat?) heeft zich door het plafond geknaagd en een oude kokosmat tot nestmateriaal verknaagd.
Na een paar uur door de zooi sorteren ben ik lichtelijk onpasselijk. We beginnen te twijfelen of we in dit huisje kunnen gaan wonen. Misschien moet er toch maar een woonunit komen.
Zoekend naar een goed plekje voor het composttoilet stuiten we op… een wc! Ergens achter een gangtje zit een deur waar we nog niet in zijn geweest en daar blijkt zich een heus toilet te bevinden. Nou ja… functioneren doet het niet meer. En voor zover we kunnen zien komt het enkel en alleen uit op de grup (die nu uiteraard ook vol staat met zooi). Misschien werkte het ooit met emmertjes putwater. Hoe dan ook, er zit een deur voor: het lijkt een redelijke plek om het composttoilet te installeren.
Deze foto geeft goed weer hoe zuinig de oude meneer was. Twee verschillende klompen, één zorgvuldig gerepareerd met een stukje aluminium… meer iets wat je je in een Derde-Wereld land voorstelt. Overigens slingeren er nog tientallen andere paren klompen rond, de meeste van hout of leer, allemaal kapot en afgedragen.
Veel mensen reageren enthousiast op de foto’s van al onze zooi. Het meeste is echter echt “zooi” en niet “mooi”. Wie er “moois” uit wil komen halen is van harte welkom. Maar: we gaan het NIET voor je vasthouden. Het gaat namelijk al een hele klus worden om ruimte te maken om überhaupt onze kont te kunnen keren. Dus wie wil komen jutten: kom snel (en neem zo veel mogelijk mee!).
