Sleutels

Het is zover!

Vanmorgen 07.15 weggereden. 08.45 inspectie van de woning. De verkopers hadden erg hun best gedaan om het nog een beetje netjes op te ruimen. Ze hadden zelfs het gras rond het huisje en van de oprit gemaaid.

Eigenlijk was dit pas de tweede keer dat we binnen in het huisje konden kijken. Spannend, want we hebben min of meer het plan om er voorlopig toch gewoon in te gaan wonen, terwijl we het nieuwe huis bouwen. Dat scheelt gedoe met een unit of stacaravan kopen, plaatsen, aansluiten en weer verkopen enzo. En het comfortniveau kan niet heel veel lager zijn dan van een caravan. Hopen we.

Daarna door naar de notaris in Gorredijk. Ook de notaris vond het erg bijzonder dat we een huis kopen waar niet eens waterleiding naartoe ligt. En toen ontvingen we eindelijk de sleutels van onze nieuwe stek!

Snel weer terug naar het huis, want we hadden direct daarna afgesproken met de tussenpersoon voor de verzekeringen.

(Dat was afgelopen vrijdag nog even een akkefietje. Het bleek dat de meeste “gewone” verzekeringsmaatschappijen het huisje helemaal niet wilden verzekeren. Uiteindelijk kwam ik – na heel veel telefoontjes, en toen de stress al uit mijn oren spoot – terecht bij een lokale tussenpersoon voor, onder meer, “bijzondere-gevallen-verzekeringsmaatschappij” de Vereende. En die stelde me helemaal gerust. Allereerst feliciteerde hij ons met aankoop van de mooie plek en daarna dacht hij helemaal met ons mee. Volgens hem kon het prima verzekerd bij een lokale verzekeringsmaatschappij. Dat scheelt, want De Vereende heeft nogal hoge premies, schijnt het.)

De verzekeringsman vond het ook heel bijzonder, maar vooral ook een bijzonder mooi project. Hij gaf allemaal nuttige tips over mooie fietsroutes in de buurt en reed weg met de belofte om nog een keer terug te komen als we wat verder zijn.

Toen konden we eindelijk op ons gemak even rondneuzen en bekijken wat we nu eigenlijk gekocht hebben. Behalve alle zooi die we al in en rond de schuren hadden gezien, is ook nog bijna de hele inboedel in het huis achtergebleven, inclusief kleren en huisraad.

 

 

De oude mijnheer lijkt eind 2014 het ziekenhuis in gegaan te zijn; we vonden allerlei etenswaren die houdbaar waren tot begin 2015. Onder andere een vloeibaar geworden brood. We vragen ons af wat voor proces daaraan precies ten grondslag ligt.

 

 

Daarna zijn we gaan kennismaken met de buren. Die maakten zich al zorgen, want in het dorp deed het gerucht de ronde dat wij een camping gingen beginnen. Dat willen we in de toekomst misschien ook wel, maar dan héél kleinschalig, gericht op stiltezoekers en alleen voor tenten. We kopen niet zo’n mooie plek om er een toeristenkermis te beginnen! Voor de buren een grote opluchting, die zagen in hun verbeelding al caravans voor hun raam staan.

Daarna weer snel naar Amersfoort, want om 16.00 hadden we een kennismakingsafspraak met een architect. En daarna zijn we uit eten gegaan, om de start van ons project te vieren. Een drukke dag!