En maandag was dus De Dag Dat We De Hoogte In Gingen! Irritant genoeg had de time-lapse camera het net begeven. Teveel regen, waarschijnlijk. Joris heeft ‘m weer aan de praat gekregen en opnieuw veilig droog opgesteld achter het zolderraam van de werkplaats.
Het gebint wordt het dragend skelet van ons huis. Heel belangrijk dus. Daarom hebben we besloten het plaatsen niet zelf te doen, maar ervaren gebintmannen via fa. Oude Hengel (die het gebint levert) in te schakelen.
De mannen moesten uit Duitsland komen en de snelwegen stonden vol met boze boeren (waarover ik ook een heel blog vol zou kunnen schrijven, maar dat is een beetje off-topic). Dus ze begonnen wat later.
Maar toen ging het eigenlijk bijzonder snel. Ze hadden duidelijk vaker met zo’n bouwpakket van doen gehad. Met behulp van de kraan de onderdelen op werkbankjes hijsen, in elkaar zetten en met de kraan op zijn plaats manoeuvreren. In no time stond het eerste portaal overeind. En het tweede. En het derde. En toen begonnen ze aan de balklaag voor de verdieping. “Waarschijnlijk kunnen we morgen al de kap erop maken”, zeiden ze.
Spannend! Opeens kreeg het huis vorm om ons heen. Hoewel…
“Ik vraag me af hoe hoog het nu eigenlijk wordt”, zei Joris. Er moet namelijk ook nog een laag schuimbeton op de vloer, plus de cementdekvloer en de afwerkvloer (tegels of parket). Dus we hadden verwacht dat het nu overdreven hoog zou ogen. “Het lijkt helemaal niet zo hoog.”
Ik stond intussen peinzend te kijken naar de dakhelling, die in het gebint ook al goed zichtbaar wordt, en trok die in gedachten door naar de plaats waar de buitenmuur komt. Bleef er wel voldoende ruimte over voor de buitendeuren? (Bouwbesluit verplicht 2.12 m vrije doorgang).
Rolmaat erbij gepakt, opgemeten, tekeningen gecheckt, andere tekeningen gecheckt, het Sketchup model gecheckt… en inderdaad. We hebben de tekeningen in april geaccordeerd. Daarna is er een wijziging aangebracht: toen zijn de metalen pootjes eronder toegevoegd. Die dienen enkel als stevige verankering van het gebint aan de constructieve betonlaag. Maar daarbij is de hoogte van de metalen pootjes van de lengte van de staanders afgetrokken. Alsof de metalen pootjes in het zicht zouden moeten blijven bóven de afgewerkte vloer. Dat was natuurlijk níet de bedoeling.
Na een middag heel druk heen en weer bellen was duidelijk dat er nieuwe kolommen gezaagd zullen moeten worden. Wat zonde! Probeer je zo zuinig mogelijk met grondstoffen om te gaan, krijg je dit. Maar er zit niets anders op. Dus de bouwvakkers konden weer naar huis (en Joris weer naar zijn werk). Het gebint staat nu veelbelovend te wezen… volgende week verder!
