Afvoeren…

Dit weekend weer flink veel afgevoerd. In allerlei hoeken van de boerderij hebben we papier gevonden. Stápels. Soms netjes gebundeld of in dozen gestopt, soms ook niet. Oude afleveringen van De Boerderij, van Hart voor Dieren, krantjes van de Streekverbeteringscommissie, het huishoudelijk reglement en de statuten van de Vereniging tot Bevordering van de Kunstmatige Inseminatie bij Rundvee afdeling Weststellingwerf, papieren zakken waar ‘voederkoeken’ in gezeten hebben, damesbladen uit de jaren ’60 en tot mijn verbazing ook exemplaren van Natuurbehoud uit de jaren ’90. (Vrijwel geen boeken, overigens. Misschien heeft de familie die al meegenomen). Een paar leuke dingen hebben we eruit gevist, het meeste ging op een stapel. De school in De Hoeve verzamelt eens per maand het oud papier en dat was afgelopen zaterdag. Als extra service kwam Ronald het dit keer ophalen aan huis. Dankjewel Ronald!

2017-05-13 11.35.10

Onze fijne buurmannen Arnaud en Luc-Jan konden we blij maken met een oude trekker uit de schuur en wat onderdelen van een oude maaimachine. In ruil daarvoor hebben ze met de shovel heel wat oud ijzer verplaatst.

2017-05-13 14.18.40
Hoe lang zou-ie al in de schuur staan?
2017-05-13 14.22.42
Het stuur werkt nog!
2017-05-13 14.23.54
De oude trekker, net als vroeger weer voor de boerderij
2017-05-13 14.36.36
Staatsieportret

2017-05-13 14.36.46

2017-05-13 14.41.25
Met de shovel til je-m zó op de kar
2017-05-13 14.55.12
Dat kregen we met de hand natuurlijk nooit op de schrootcontainer

Bij het leegruimen van de schuren komen we de gekste dingen tegen. Zo ontdekten we, na enig ruimen, achter een oude hooischudder, een hoop planken en heel veel hooi, een boot in één van de schuren. Nou vind ik zeilboten ontzettend leuk, zolang ik er vanaf de dijk naar kan kijken. Ik word al zeeziek als ik op een natte handdoek sta. En bovendien zal er vast het één en ander aan mankeren en hebben we momenteel wel genoeg te doen. En het is ook niet alsof we aan open water wonen. Maar Jaap en Dorien wilden ‘m wel hebben. Er was ook een mast, en in een andere schuur vonden we een zeil, een zwaard en een roer. Of het allemaal bij elkaar hoort weten we niet, dat gaan Jaap en Dorien uitvinden.

2017-05-14 12.26.56

2017-05-14 13.37.35

En dan is er het hout. De oude mijnheer heeft ieder stukje hout wat ooit de boerderij binnen kwam bewaard. En in principe kan ieder stukje hout ook opnieuw gebruikt worden. En we weten dat we ook zeker 10 procent van de voorraad opnieuw zullen kunnen gebruiken bij de bouw van ons nieuwe huis. Maar de vraag is: welke 10 procent? Van ons vorige project weten we nog, dat je in de praktijk alles drie keer opnieuw oppakt en ergens anders neerzet en dat dat enorm veel tijd kost. Daarbij zit in een deel van het hout houtworm. En overal zitten spijkers in, die je er eerst zorgvuldig uit moet halen anders kost het je een zaagblad. En we hebben in Amersfoort ook nog zo’n 6 m2 timmerhout staan, en dat moet ook nog ergens heen… En het meest belangrijk: de tijd begint te dringen. Dus hoewel het me aan het hart gaat, hebben we de mooiste balken en planken eruit gezocht en de rest in een houtcontainer afgevoerd.

2017-05-14 12.32.29

2017-05-14 12.26.38

2017-05-14 12.25.53

Der Trabi

Met ons landgoed kochten we ook een oude Trabant. Die stond in één van de schuren en zag eruit alsof-ie daar al zeker veertig jaar stond. Nu hebben wij persoonlijk niet zoveel met oude Trabi’s, maar er zijn ongetwijfeld liefhebbers voor, dus, net als de oude kastjes en vintage jurkjes, hup, op Marktplaats. Even kijken of je iemand anders er een plezier mee kunt doen.

DSC00690

Help!

Ik had ‘m vorige week zaterdag op MP gezet, net voor we richting Friesland vertrokken. En de telefoon blééf maar piepen. Ik werd helemaal overspoeld door reacties. Sommige behoorlijk opdringerig. Het viel niet mee om het gewoon in goede banen te leiden. Bij thuiskomst dus snel de advertentie weer gewist en afspraken gemaakt met één van de bieders.

2017-04-15 14.27.15

Op dat moment appte een buurman me, dat in de lokale krant een artikel stond over… onze Trabant! Een zekere mijnheer de Vries uit Oosterwolde had het ding “ontdekt tijdens een fietstochtje”. Nou moet je toch echt behoorlijk je best doen om vanaf het fietspad de schuur waar hij in stond zelfs maar te zien: daarvoor moet je al 300 meter onze oprijlaan op. En dan nog stond het ding helemaal verstopt tussen de brandnetels en bramen. Mijnheer de Vries heeft duidelijk lopen rondneuzen op ons terrein. (Dat toen nog niet van ons was, maar ook de vorige eigenaren waren niet van “sneupers” gediend.)

Snel de krant gebeld, èn mijnheer de Vries, dat we hier helemaal niet blij mee waren. Intussen begon ik me steeds benauwder te voelen over die Trabant en vooral wat daar op af zou komen. Gelukkig is hij gisteren opgehaald. Door een vader en zoon uit Dedemsvaart met een uit de hand gelopen Trabant-hobby.

(Ik maakte me nog even zorgen of ze ‘m wel heelhuids uit de schuur zouden krijgen, maar dat hadden ze duidelijk vaker gedaan.)

2017-04-15 14.24.46
Hoe lang zou hij hier al staan? Bouwjaar was 1965…
2017-05-10 19.34.25
Met een spanband om de trekhaak van de bus en trekken maar! Ik was eigenlijk bang dat het ding finaal in tweeën zou breken maar dat viel mee.
2017-05-10 19.40.38
“Trekken, pa!”

2017-05-10 19.45.10

2017-05-10 19.48.20
En ja hoor, daar komt-ie tevoorschijn!

2017-05-10 19.53.05

2017-05-10 19.56.06
Voor het eerst in jaren weer in het zonnetje!

2017-05-10 19.59.31

2017-05-10 20.13.15

2017-05-10 20.13.24
Klaar om weer de weg op te gaan.

Dus voor alle potentiële Trabant-jagers: ER IS NIETS MEER TE HALEN OP ONS TERREIN!

 

Eigen erf

Het valt niet mee om tussen alle drukke werkzaamheden tijd te vinden om af en toe een blogje te schrijven…

Bevrijdingsdag hebben we nuttig besteed door het erf te bevrijden van allerlei vuil. Tot vorige week zag het erf er zo uit:

2017-02-15 18.53.59

DSC00685

Het stond helemaal vol met schroot, hout en andere zooi. Ooit gekapt met (waarschijnlijk) de bedoeling als brandhout te gebruiken, maar intussen al een winter of zeven verder. Het hout hebben we gebruikt om een takkenril aan de buitenzijde van de boswal langs het erf aan te leggen. Toen werd het al een stuk netter. En nu kan de staldeur open (en weer dicht).

2017-05-05 15.50.23

 

2017-05-05 10.25.03

Daarna het schroot. Héél veel schroot.

2017-05-05 15.59.37

Waaronder zaken die we echt niet met de hand konden verplaatsen.

2017-05-05 15.50.09

IMG-20170505-WA0002IMG-20170505-WA0000

 

 

 

 

 

 

 

IMG-20170507-WA0000

Wat fijn als er dan een buurman is met een shovel, die wel even wil bijspringen. Dankjewel Arnaud!

 

 

 

 

 

Toen werd het erf al een heel stuk ruimer. Daarna de heg gesnoeid, een heel stuk bestrating blootgelegd en netjes aangeharkt. Kijk, nu is het een ordentelijk boerenerf geworden.

2017-05-07 16.58.10

Veel dank aan Michiel en zijn zonen, die niet alleen hard hebben geholpen om hout en schroot weg te werken, maar  bovendien met een leuk cadeautje kwamen: Het “Stellingwarfs woordeboek”, in vier delen!

2017-05-05 16.38.14

Een goede buur…

Een druk klusweekend verder. Intussen maken we kennis met steeds meer fijne buren. Onze ‘directe’ buren (100 m afstand) hadden we al leren kennen. Fijne mensen die maar blíjven vragen of ze iets voor ons kunnen doen. We zijn heel blij dat zij onze kliko aan de weg zetten, als wij niet aanwezig zijn op kliko-dag. Want ondanks dat de tien-kuubs- restafval container inmiddels overvol is, is ook de kliko nog in gebruik.

2017-04-30 16.09.28
de eerste 10 m3 restafval
2017-04-30 16.09.05
de eerste 6 m3 schroot

Op de inspiratie-avond van de omgevingsvisie had ik al kennis gemaakt met een dorpsgenoot die heel actief is met het leefbaar houden van het dorp. In ons dorp wordt aan de toekomst gedacht!

Verder hebben we kennisgemaakt met de melkveehouder die ons land de afgelopen jaren in gebruik heeft gehad. Hij woont er al 65 jaar en wist ons te vertellen dat

  • het land bij zijn weten nog nooit gescheurd is;
  • de pruttige sloot voor ons woonperceel vroeger een poel was, waar de bewoners de was deden. Jammer genoeg is die nu bijna helemaal verland;
  • de oude houtwal waarschijnlijk helemaal van ons is (we wisten niet precies wáár de kadastrale grens liep);
  • er reeën in de houtwal nestelen;
  • er een dassenburcht (!!!) is (in de houtwal?).

Zelf hadden we al hazen, een buizerd en en rode wouw gespot, als we even opkijken van het zooi-slepen. Na dit bezoek gingen we dus zeer opgetogen weg. Biologisch gezien wordt ons landgoed steeds interessanter!

 

2017-04-30 15.57.51
Dit weiland is dus nog nooit gescheurd. Ik wilde bloemrijk hooiland – volgens mij hoef ik daar weinig voor te doen 🙂 Nu de poel nog een beetje uitgraven, zodat die niet meer droogvalt en de kikkers en salamanders er kunnen overwinteren.

Een andere buurman kwam langsfietsen toen hij beweging op het erf spotten. Ook een melkveehouder, bezig met omschakelen naar biologisch. Wat fijn om die als buurman te hebben! Zijn vader wist ook het één en ander te vertellen over de geschiedenis van ons landgoed.

En toen we na een dag klussen van het erf af reden maakten we kennis met een nieuwe dorpsgenoot die uit Amersfoort komt, en de vader blijkt te zijn van de gemeentelijk archeoloog van Amersfoort (die ik dan ook weer oppervlakkig ken).   We voelen ons nu al thuis tussen onze nieuwe buren!

 

Wie wat bewaart heeft wat

Terwijl de rest van Nederland over de vrijmarkt slenterde hebben wij Koningsdag nuttig besteed door weer een stukje stal vrij te maken. Dit keer met hulp van mijn ouders, die intussen ook tegen de 70 zijn maar nergens voor terugdeinzen. Opnieuw werd bevestigd dat de oude mijnheer werkelijk niets heeft weggegooid: we vonden tussen al het meer ongedefinieerde vuil niet alleen stapels oude conservenblikken (netjes schoongemaakt), maar ook lege margarinekuipjes, broodzakken, emmers en zakken waar dierenvoer in had gezeten (hoe lang zou het geleden zijn dat er daadwerkelijk dieren stonden op de boerderij?) en héél veel netjes afgewassen lege potjes. Waarschijnlijk om ooit te gebruiken bij de inmaak. Nu ben ik zelf ook wel van het inmaken, maar dit waren meer potjes dan ik in 30 jaar zou gebruiken. En toen ik eenmaal een doos met roestige dekseltjes vond was ik er ook niet meer zo happig op. Dus al het glas richting de glasbak. Peter en Jacintha kwamen ook nog even aanwaaien en maakten de fout om op te merken dat ze nog wel wat konden meenemen. Enigszins scheefhangend reden ze het terrein weer af…

In alles wat je opendoet zit weer andere troep. De zeven verschillende oude diepvriezers die onder de troep in de stal vandaan kwamen zitten vol met oude kleren. In de kasten zit oud papier. Tussen het afval in een voormalige werkplaats vonden we zeker 8 bijlen en een stapel plafondplaten. En in de werkplaats lagen overal gebruikte theezakjes tussen het metaal.

Het is duidelijk dat hier niets verspild werd. De oude mijnheer is van 1922, en waarschijnlijk heeft de armoede van de crisisjaren (en dat was èchte armoe) zich vastgezet in zijn geheugen (“Nooit iets weggooien, beter mee verlegen dan om verlegen!”). Vooral nadat hij in de Tweede Wereldoorlog naar Duitsland is afgevoerd en meer dood dan levend door zijn moeder weer teruggehaald (zo hebben we begrepen). Een triest verhaal. Nu is niets weggooien op zich natuurlijk ook vanuit ecologisch oogpunt een goede levenshouding. En waarschijnlijk zitten er nog wel zaken tussen die we mogelijk in de toekomst kunnen gebruiken. Maar zoals de gebouwen er nu bij liggen kunnen we er gewoon niet in.Dus we voeren het gecontroleerd af: glas en textiel apart, huisraad naar de kringloop, ‘zachte’ plastics in de PMD-container, al het metaal in een container van Friesland Schroot, hout op een stapel om tzt in een container te gooien, papier wordt in mei door de basisschool opgehaald en we gaan binnenkort het afvalbrengstation verblijden met een grote hoeveelheid blikken motorolie, landbouwchemicaliën, verf en menie. Blijft over: heel veel meuk en gemengd materiaal. Dat gaat in de container voor restafval, en ook die raakt al aardig gevuld.

DSC00718

We blijven het verbazend vinden dat de familie niets heeft meegenomen van de oude mijnheer. Al zijn persoonlijke spullen liggen er nog.

 

DSC00719

En weer een emmertje metaal…

DSC00720

DSC00721

Deze kasten hadden in de lekke bedstee gestaan en waren echt tot de categorie ‘restafval’ gaan behoren.

DSC00722

We hebben vast een tafeltje in de eerste kamer gezet. Dat wordt de kantine.

 

DSC00723

Huisraad, vlakglas, apparaten, textiel…

DSC00724

Een lege werkplaats, met dank aan Nathalie en Bart!

 

DSC00725

Chemisch afval verzamelen.

DSC00726

Aan het eind van de middag was dit hokje ook leeg.

 

DSC00727

En deze keukenkast, met dank aan Willemien.