Uitdaging…

Het ging allemaal veel te goed… natuurlijk moeten er ook tegenvallers komen. Bijvoorbeeld vandaag.

Ons eerste idee was om één van de bouwvallige schuren te verbouwen tot een gastenverblijf. Daar zouden wij kunnen wonen tijdens de bouw van ons huis. Daarna zou de familie er kunnen verblijven als die eens op bezoek komen (want we wonen straks best uit de richting) en zouden we het kunnen verhuren als B&B. Maar toen we met architecten gingen praten bleek dat het idee wat we hadden eigenlijk best duur was. En in dit stadium reserveren we de financiën toch graag nog even voor prioriteiten.

Dus besloten we: we knappen het huisje op om daar tijdelijk te wonen. Wel zonde van het geld en vooral van de tijd, want het huisje zal daarna afgebroken moeten worden. Anders mogen we sowieso geen nieuw woonhuis neerzetten. Maar goed, met een paar pallets underlayment kom je een eind.

Maar toen we vorige week eindelijk het huisje van binnen konden aanschouwen begonnen we daar toch ernstig over te twijfelen. Er zit wel heel erg veel schimmel en ongedierte in, echt gezond kan dat niet zijn. En er moet eigenlijk gewoon een nieuw dak op om dat te verhelpen. Maar het dak zit zo raar in elkaar dat je er eigenlijk heel slecht bij kunt. En de keuken… daar is eigenlijk niets mee aan te vangen, het is gewoon een smerig hol. Om maar niet te spreken van de verwarming… het zal er bijzonder oncomfortabel zijn in de winter. Misschien toch maar een woonunit zetten? Ruimte genoeg, zou je zeggen.

Dus hebben we afgelopen dagen naarstig gezocht naar woonunits. Blijkbaar is iedereen aan het verbouwen want de units die op Marktplaats verschijnen zijn vaak binnen een paar dagen al weg. Gisteren zijn we wezen kijken bij een mooie unit die nu in Elst staat. Een eind weg, dus hoge transportkosten. Maar zo te zien wel een redelijk comfortabele woning voor tijdens de bouw.

Vandaag maar eens de gemeente gebeld om te vragen welke voorwaarden er gelden om een unit te plaatsen tijdens de bouw en wat de doorlooptijd van de vergunningaanvraag is. Gezien de markt voor woonunits moeten we namelijk heel  snel beslissen. De ambtenaar legde mij uit: “Je moet een situatieschets van het perceel maken, met de locatie van de nieuwe woning, en een plattegrond van de tijdelijke unit…”

“Ho, wacht even. Dus ik moet al een unit kopen (want anders heb ik immers geen plattegrond), terwijl ik nog niet weet of ik de vergunning krijg?”

“Ja, want de aanvraag moet wel overeenkomen met de te realiseren situatie. Ik neem aan dat u al een bouwvergunning heeft voor de nieuwe woning?”

Nee, die hebben we nog niet. We hebben nog niet eens een ontwerp. Want we willen een woning bouwen die echt zich goed voegt in de plek. Maar dan moeten we wel de plek eerst een poosje goed kunnen ervaren. Waar komt de wind vandaan, hoe hoog staat het grondwater in zomer en winter, waar willen we meer beschutting, welke planten en dieren komen war op het perceel voor en welke functies willen we daarom op welke plek realiseren? Maar om dat te ervaren moeten we de plek echt een poosje kunnen observeren.

Maar dat blijkt een probleem. Een tijdelijke woonunit plaatsen mag alleen, als er al een vergunning is voor een definitieve woning. Maar ja, die vergunning kunnen we natuurlijk nog niet aanvragen want we hebben nog geen ontwerp.

Een beetje begrijpelijk is het wel, de gemeente wil natuurlijk voorkomen dat er een wildgroei van units ontstaat in het buitengebied. En we hebben natuurlijk ook een gok genomen door het huisje in deze staat te kopen. Maar het stelt ons wel voor een flinke uitdaging: 14 juli moeten we ons huis in Amersfoort uit (dat is verkocht!) en vóór die tijd moeten we het huisje dus leegruimen, ontdoen van ongedierte, asbest saneren, isoleren, het dak repareren en waterleiding aanleggen.

De vuil- en schrootcontainers zijn inmiddels geplaatst dus morgenochtend kunnen we echt beginnen met leeghalen. Helpende handen zijn altijd welkom!

IMG-20170419-WA0001

 

 

 

 

 

 

Omgevingsvisie

Onze nieuwe gemeente stelt een Omgevingsvisie op. En daar mogen de inwoners over meepraten. Wij zijn nog geen inwoners, maar natuurlijk ben ik wel erg geïnteresseerd in deze nieuwe Omgevingsvisie. Daarin gaat de gemeente immers uiteenzetten welke kwaliteiten in de gemeente zij in haar beleid wil behouden en ontwikkelen. Dus ik had me aangemeld voor de “inspiratieavond” op 18 april.

Een inspirerende avond was het zeker. Vooraf al afgesproken met aanstaande dorpsgenoten, om elkaar een beetje te leren kennen. Er zijn nog meer mensen in Weststellingwerf bezig met energieneutraal bouwen, onder andere in het kader van het project ‘ruilverwoning’. Mooi dat het dorp zo actief bezig is, ook om het leefbaar te houden voor de toekomst!

C9ucLOsWsAAqB-i

Na een inleiding door de wethouder kregen we een zeer bevlogen redevoering door innovator en inspirator Thomas Rau. Een vurig pleidooi voor een circulaire economie, waarin we grondstoffen niet éénmalig, maar telkens opnieuw gaan gebruiken. Ook dat sluit mooi aan bij onze plannen!

thomas rau

Daarna in groepjes nadenken over de vragen “waar word ik blij van?”, “wat vind ik frustrerend?”, “wat kan ik zelf doen?” en “waar heb ik anderen / de gemeente voor nodig?”, in relatie tot de thema’s toekomst van de landbouw en klimaatverandering. Sowieso al leuk om de mensen aan mijn tafel te leren kennen. Er is een duidelijke eensgezindheid in de gemeente: de ruimtelijke kwaliteit van het buitengebied wordt door iedereen als waardevol en beschermenswaardig ervaren.

inspiratieavond

Het blijkt dat de planoloog die is ingehuurd om de Omgevingsvisie op te stellen een goede kennis van me is, met wie ik veel heb samengewerkt in  de tijd dat ik bij de Commissie voor milieueffectrapportage werkte! Wim heeft al heel veel voor Weststellingwerf gedaan en kan me dus heel veel over het gebied vertellen tijdens de trein naar huis.

Half één in bed, maar opnieuw heel blij met onze toekomstige woonplek!

Bezoek!

Vrienden en familie staan ook te trappelen om te komen kijken. Dus vandaag kwamen Dorien, Jaap, Ruth en Sarah al langs. Omdat er nog geen afvalcontainers zijn (en we zelf nog een beetje verdwaasd rondlopen) was het lastig om ervoor te zorgen dat iedereen wat te doen had. Maar het was erg leuk om samen te “paasbrunchen” in de (intussen aardig lege) zitkamer.

Ruth heeft een heldendaad verricht door de (meeste) beschimmelde zooi uit de lekke bedsteekast te trekken en in vuilniszakken te duwen. Dorien heeft de kledingkasten doorgelopen op inhoud. Keurige pakken, overhemden, stropdassen… alles hangt er nog.  Om nog maar niet te spreken van alle beddengoed, linnengoed en kussens. We voorzien dat we nog heel wat keren langs de kledingcontainer moeten rijden.

En dan de rest nog. Volgende week bestellen we grote afvalcontainers, dan kunnen we serieus gaan leegruimen en is hulp dus zeer welkom.

Ik heb het keukentje schoongemaakt, zodat we dat tenminste kunnen gebruiken. Er komt verbazend veel (verbazend goed) huisraad uit. Van een patatsnijder tot groentehakselaar tot eindeloos veel pannen en servies. We hopen dat de kringloop het allemaal wil meenemen.

Tussen de bedrijven door ook nog even genoten van het landgoed. Jaap ontdekt dat we allerlei prachtige soorten op het terrein hebben, die erop duiden dat de houtwallen al eeuwen oud zijn: Salomonszegel, Dalkruid, Eikvaren en Grootbloemmuur. En ik ontdek dat van achteraf (bij de Uiterste Eik) je een schitterend uitzicht hebt over het reliëfrijke terrein.

De foto’s van vandaag zijn met de telefoon gemaakt – niet zulke beste kwaliteit dus.

20170416_102128
De zitkamer begint nu aardig leeg te worden…
20170416_152957
… maar de kamer met huisraad voor de kringloop / rommelmarkt wordt steeds voller
20170416_102318
En dan hebben we deze slaapkamer nog niet eens gehad!
20170416_102326
Iemand nog beddengoed? We hebben ook heel veel lakens.
20170416_124840
Weer een auto vol oud textiel
20170416_145533
Ruth op ontdekkingsreis in de lekke bedsteekast

 

20170416_104536
Af en toe even naar buiten, genieten, wat is het toch mooi!

 

20170416_104808
Er staan al aardig wat (paarde- en pinkster-)bloemetjes in het gras, maar er mogen er nog wel meer bij!

 

Alles wat los en vast zit…

Vandaag de eerste “klus”dag. Helaas staat het nieuw, speciaal gekochte klusbusje nog bij de garage voor de APK. Het kostte wat moeite om het composttoilet, een zak zaagsel, een waterkoker en koffiezetapparaat, een emmer met ketting om wat water te kunnen putten, mokken, koekjes, krentenbollen en zo nog het één en ander in de gewone auto te krijgen…

Het probleem is: waar begin je? Overal staat namelijk zooi. Je kunt dus ook nergens zooi opstapelen, want daar staat al weer andere zooi. We moeten nog containers laten komen, maar die zijn er nu nog niet. Uiteindelijk hebben we besloten om alles wat we niet willen uit de twee woonkamertjes in één van de kamertjes te stoppen. Volgende week moet de kringloopwinkel dan maar een keer langskomen. In het andere kamertje kunnen we dan voorlopig een zit- en koffie-plek maken.

2017-04-15 12.28.28

Om te beginnen die vieze po-stoel maar uit de weg!

2017-04-15 13.59.07

 

En een miljoen beeldjes. Van schapen, van schattige kindertjes, van heksjes, van katten, van kikkers… er blijven beeldjes uit de ‘zit’kamer komen.

2017-04-15 13.58.28

En allerlei andere zooi, zoals dit zielig aan zijn oren op de schoorsteenmantel geprikte (voodoo?)konijn. Je kunt je nauwelijks voorstellen dat er in een kamer van 3,5 x 3 meter zóveel snuisterijen passen.

Behalve snuisterijen vinden we onwaarschijnlijk veel klam oud papier (telefoonboeken tot uit de jaren ’70 aan toe), een grote emmer vol medicijnen, trommels vol koekjes en snoep (houdbaar tot januari 2015), een enorme mand met bolletjes breikatoen, eau de cologne uit het jaar nul, muizenkeutels, vijf TV’s, vier naaimachines, sokken vol met gaten, zes scheerapparaten, een enorme oude radio, zakken Tena Lady, trommeltjes vol knopen, een mattenklopper, Perzische tapijtjes, zilvervisjes, door muizen aangevreten kussens, een rek met CD’s, een hele kringloopwinkel vol kopjes en borrelglaasjes en héél veel oud textiel.

Aan de ‘zit’kamer grenzen twee diepe voormalige bedsteekasten. Eén daarvan staat helemaal vol met dozen klam geworden textiel: kleren: oude gordijnen, beschimmelde wollen petten, oude washandjes, dekens, kleden… We proppen zoveel mogelijk papier en textiel in de auto. Dat kan in de recyclingcontainer.

De tweede bedstee is nog erger. Het dak daarboven lekt toch wel erg. Er staan een paar kasten, afgedekt met weer allerlei andere zooi. Kasten, inhoud en afdekkende zooi zijn allemaal beschimmeld. En iets (een marterachtige? Of toch een rat?) heeft zich door het plafond geknaagd en een oude kokosmat tot nestmateriaal verknaagd.

2017-04-15 15.41.59

Na een paar uur door de zooi sorteren ben ik lichtelijk onpasselijk. We beginnen te twijfelen of we in dit huisje kunnen gaan wonen. Misschien moet er toch maar een woonunit komen.

2017-04-11 13.53.25

Zoekend naar een goed plekje voor het composttoilet stuiten we op… een wc! Ergens achter een gangtje zit een deur waar we nog niet in zijn geweest en daar blijkt zich een heus toilet te bevinden. Nou ja… functioneren doet het niet meer. En voor zover we kunnen zien  komt het enkel en alleen uit op de grup (die nu uiteraard ook vol staat met zooi). Misschien werkte het ooit met emmertjes putwater.  Hoe dan ook, er zit een deur voor: het lijkt een redelijke plek om het composttoilet te installeren.

2017-04-11 13.56.31

Deze foto geeft goed weer hoe zuinig de oude meneer was. Twee verschillende klompen, één zorgvuldig gerepareerd met een stukje aluminium… meer iets wat je je in een Derde-Wereld land voorstelt. Overigens slingeren er nog tientallen andere paren klompen rond, de meeste van hout of leer, allemaal kapot en afgedragen.

Veel mensen reageren enthousiast op de foto’s van al onze zooi. Het meeste is echter echt “zooi” en niet “mooi”. Wie er “moois” uit wil komen halen is van harte welkom. Maar: we gaan het NIET voor je vasthouden. Het gaat namelijk al een hele klus worden om ruimte te maken om überhaupt onze kont te kunnen keren. Dus wie wil komen jutten: kom snel (en neem zo veel mogelijk mee!).