Langs ons toegangspad en rond de ‘zuidschuur’ staan hazelaars. Heel ver uitgegroeide hazelaars.
Zó zag het eruit in april 2017, toen we het kochten. Het pad liep oorspronkelijk vlak langs de hazelaars. De narcissen zijn ooit langs het pad geplant. Je kunt zien dat naarmate de hazelaars groeiden het pad langzamerhand het weiland in schoof.
Maar als er blad aan de struiken komt, zakken de takken naar beneden, over het pad heen. Daarom hebben we, toen we in 2017 het pad lieten verstevigen, het nóg een stukje verder het weiland in verlegd.
(Op de foto hieronder is goed te zien hoe ver we het al hebben opgeschoven: de steentjes rechts in de nieuwe sleuf waren oorspronkelijk het linker spoor, vanuit deze positie gezien! )
Maar de hazelaars zijn uiteraard vrolijk doorgegroeid. Het werd dus echt tijd om ze eens ‘af te zetten’. Temeer omdat er dan weer nieuwe rechte uitlopers aan komen, die bijvoorbeeld bruikbaar zijn als bonenstaak in de moestuin.
Een flinke klus, die ik al drie winters voor me uit geschoven had. Gelukkig kreeg ik hulp. Rogier van Crea Natura maakt wandelstokken van hazelaarhout. Hij was bereid het zaagwerk te doen in ruil voor de stokken die voor hem bruikbaar waren.
(Ik heb weliswaar een cursus motorzagen gedaan. Maar mijn knie is nog steeds niet 100% stabiel. Op ongelijk terrein misstappen met een lopende kettingzaag in je handen… brrr, de gedachte alleen al!)
En Lonneke en Nathalie kwamen helpen met het sleep- en sorteerwerk. Gelukkig hadden we er mooi weer bij!
Stukken die bruikbaar zijn voor wandelstokken werden er zorgvuldig tussenuit gezocht. Rogier stelt hoge eisen aan het materiaal voor zijn workshops!
De grote stukken worden nog verzaagd tot brandhout. En het kleine spul ging op hopen. Dat moet ik nog snipperen voor op de moestuinpaden.
De zuidschuur kwam door de werkzaamheden wel heel prominent in beeld, wat de landschappelijke verbetering enigszins teniet doet. Dat is om ons er aan te herinneren dat er ook nog iets te doen is als we ooit per ongeluk het huis af krijgen 😉 .
We hebben niet het hele bosje af gekregen. Dat geeft niet, volgend jaar verder. Door het te faseren is er ook steeds voldoende hazelaarstuifmeel beschikbaar voor vroege insecten. Rogier heeft een mooie berg materiaal voor wandelstokken en ik heb een mooie berg hout voor onze verwarming. Met hulde aan Nathalie en Lonneke (die de dag erna spierpijn hadden).
De landschappelijke verandering is gigantisch. Afgelopen jaren hebben de narcissen maar matig gebloeid. Zou dat nu weer beter worden nu ze meer zon krijgen, of zou ik ze moeten verplanten zodat ze langs het nieuwe pad weer in verse aarde staan? We zullen het merken, dit voorjaar…
