Eindelijk!

Het is al mei, en nog steeds geen lammetjes! Vorig jaar is (door verschillende omstandigheden) Bruno pas heel laat bij de ooien gegaan, op 16 november. Dus er zouden vanaf 11 april lammetjes kunnen komen. Maar de dames deden helemaal niets. Sandra en Babette zien er wel flink dik uit, maar ze hebben geen uier. En van Nel vroeg ik me überhaupt af of ze drachtig was.

Ik heb al een paar keer hoopvol naar Sandra gekeken als ze een beetje apart van de anderen leek te gaan staan, en haar dan ’s nachts in de stal laten slapen. Dat vond ze erg prima, en ook heel gezellig als ik dan ’s nachts kwam kijken of er al iets aan de hand was, maar niks geen lammetjes.

Woensdag had ik een drukke dag. Jaap kwam de eerste maaibeurt langs de poel doen, daarna moest ik het maaisel bij elkaar harken en ’s avonds had ik een vergadering. Ik had nèt mijn klusbroek verwisseld voor iets zonder al te veel vlekken en stond op het punt om te vertrekken toen mijn oog op Nel viel, die in een hoekje van de wei driftig stond te hoefkrabben.

Dat is een duidelijk teken, en zeker bij Nel. Die laat het altijd duidelijk weten als het zover is. Het gekke van Nel is dat ze het liefst in de stal bevalt. Dus ik heb snel een hokje voor haar ingericht en het hek voor haar open gedaan. Bijzonder om te zien dat zo’n schaap dan precies weet wat ik bedoel en regelrecht naar haar stalletje waggelt.

En anderhalf uur later was het eerste lammetje er. Een meisje, en het bleef bij één. Dat doet Nel vaker en dat vind ik helemaal prima. Ook het lammetje weet prima wat ze doen moet en ging binnen de kortste keren op zoek naar een speen.

Moeder en kind doen het uitstekend en lopen intussen lekker met de andere dames in de wei. Het enige wat jammer is, is dat er geen andere lammetjes zijn om mee te spelen. Hup Sandra en Babette!