Drukke dagen

Zoals ieder jaar is er in juli en augustus zoveel te doen dat ik nauwelijks aan een blogje toe kom.

We hebben het eikenhout netjes ‘opgelat’ in de zuidschuur. Dat kostte uiteindelijk een heel weekend sjouwen, want die stond hartstikke vol met andere meuk en natuurlijk moest alles ergens anders komen te staan en liggen, wilde het er allemaal in passen. Maar nu ligt al het andere hout ook weer netjes gesorteerd en liggen de (loeizware!) planken keurig op latten te drogen. Nu maar hopen dat ze niet splijten. En dat de wrakke zuidschuur het nog een paar jaar uithoudt…

Daarna was het hoognodig tijd om een keer te maaien, want dat was nog niet gebeurd dit jaar en eind juli kwam er een weekje droog weer. (Natuurlijk wisten we niet dat er nog een hittegolf aan kwam, ik had beter nog twee weken kunnen wachten. Dat had minstens één ronde schudden gescheeld. Maar ja, achteraf is het mooi wonen…)

Zelf gemaaid (met de maaier van Arnaud), geschud en geharkt (met de Strela). (En in de hoekjes nog een beetje met de hand…) Best veel dan, twee hectare.

En toen kwam de loonwerker om het tot 85 pakjes te persen. De helft hebben we meteen verkocht aan iemand-met-een-paard, de andere helft is voor de schapen van de winter. Het is niet het beste hooi, zo laat gemaaid en van zulk droog land. Maar ze doen het er maar mee. ’s Avonds ging het regenen, maar pas nádat we het hooi onder dak hadden. Zeer bevredigend.

En natuurlijk bouwen we iedere vrije minuut door. De mooie (en loodzware!) Accoya kozijnen zijn gearriveerd en Joris is ze aan het installeren. Weer veel geplak met luchtdichte tape.

Ik ben met verschillende klussen bezig. Ten eerste nog steeds het behandelen van de balken met oxaalzuur. Dat is heel veel (en onaangenaam) werk. Dus het gaat niet zo heel hard. Maar de meeste vlekken verdwijnen wel uit de balken. Móói!

Daarnaast het ‘kaleien’ van de buitengevels: het aanbrengen van een dun stuclaagje om de kalkhennep winddicht te maken. Leuk werk, maar erg zwaar voor mijn geblesseerde elleboog.

Intussen gaat het schapen melken en kaas maken ook nog steeds door. De wei breng ik naar de varkens van de zorgboerderij, die het gretig afnemen. Het éne ooilammetje van dit jaar oefent alvast met op de melktafel brokjes eten. Jong geleerd…

En we hebben na lang twijfelen toch maar een zitmaaier aangeschaft. Eéntje die sterk genoeg is om het weiland mee te kunnen maaien, nadat de schapen er gestaan hebben. Die verwende beesten eten namelijk alleen de topjes van het gras. Maar om het weer goed te laten uitlopen moet het dan wel kort gemaaid. En met de zeis is dat toch wel erg veel werk. Enfin, het ding moet ook ergens staan (achter slot en grendel!) dus daar bouw ik ook nog even een tijdelijk hokje voor.

(En ooit moeten de kozijnen in de olie gezet…)

Aska ziet al ons geploeter gelaten aan. Wat een drukte maken de bazen weer. En het is al zo warm…