En daar kwam-ie dan, de eerste hittegolf van dit jaar. Ik dacht eigenlijk dat we er eind juni al eentje gehad hadden, net vóór de kalkhennepweek. Maar blijkbaar voldeed die niet aan de eisen.
Fijn dat we de schaduwhokjes voor de rammen hebben. Voor de ooien had ik gelukkig nog twee weitjes met gras-en-schaduw. Weer veel gedoe, want ze moeten toch wel erg vaak verplaatst.
De kleine boompjes doen dapper hun best. (Voor zover ze de droogte va half maart-half juni overleefd hebben dan, want alles wat ik afgelopen winter had geplant is toen overleden.) Het aanbrengen van grote stukken halfverteerd hout bij wijze van mulch lijkt goed te werken.
De moestuin geef ik permanent water. ’s Nachts sproeien lukt niet meer; het water wat uit de bron komt bevat teveel zand, waardoor de zwenksproeieer steeds verstopt. Ik heb er nu drie versleten. In plaats daarvan leg ik de tuinslang tussen de planten. Elke twintig minuten gaat het alarm van mijn telefoon af en leg ik hem iets bij de volgende plant. Op die manier heb ik de meeste planten kunnen redden. Wel een hoop werk. Een paar bedden, die het toch al niet goed deden, heb ik maar opgegeven. Al met al is dit het droogste moestuinjaar wat ik tot nu toe heb meegemaakt.
Slapen in de stacaravan is zo goed als onmogelijk. Maar dat geeft niet; het nieuwe huis is een stuk luchtiger (en was de eerste dagen nog lekker koel). Wel onder een klamboe, de muggen zijn opeens weer terug. Al doen onze ‘huis’zwaluwen hun best bij de bestrijding.
Maar na een paar dagen liep ook in het nieuwe huis de temperatuur op. Wat zal het fijn zijn als de ramen en deuren er in zitten. En de dakisolatie!
We hebben nu al drie jaar alle nattigheid in de winter, gevolgd door een droge zomer. Als dit het nieuwe normaal wordt moeten we het land daarop gaan inrichten. Ik heb allerlei plannen… dat wordt weer planten deze winter!