Keukenperikelen

We hebben de afgelopen maanden erg toegewerkt naar de datum van 6-7 december, omdat dan het nieuwe aanrecht geleverd zou worden en de keuken geplaatst. Maar dat liep weer eens anders dan gepland…

We hebben lang getwijfeld over de keuken. Niet zozeer over de indeling of de kleur, maar over de vraag of we een nieuwe keuken gingen kopen. Uiteindelijk kozen we voor een tweedehands. In de wetenschap dat er nog een kastje voor de oven bij moest en een ander kastje niet meer paste, en dat er daardoor ook een nieuw aanrechtblad nodig zou zijn. Het was niet 100% wat we wilden, maar wel 70%. En met een mooi blad dachten we dat wel naar 90% te kunnen krijgen. En dan hadden we in elk geval een deel van de grondstoffen bespaard.

Maar toen ik begin dit jaar op aanrechtbladjacht ging bleek het nog best lastig om de juiste kleur grijs te vinden. Je zou zeggen ‘donkergrijs met een spikkeltje – kan niet misgaan’, maar heel veel kleuren grijs leken in combinatie met de grijze tegels van de keuken opeens paars, terwijl de tegels zelf opeens een groene zweem kregen. (Gebruikelijk is dat je alles tegelijk uitzoekt. Wij snappen niet hoe mensen dat doen. Na 20 minuten keukengeleuter van zo’n keukenboer krijg ik sterretjes voor mijn ogen en ben ik bereid een lichtgevend paars aanrechtblad met glitter te accepteren, als ik maar weg mag.)

Uiteindelijk vonden we in juli een heel acceptabele grijs met spikkeltje bij een firma die specialiseert in het opknappen van oude keukens. Wel iets glimmender dan we in ons hoofd hadden, en composiet, dus niet goed recyclebaar, en tamelijk prijzig. Maar goed, dan heb je wel een keukenblad waar je blij mee bent en lang mee doet.

Daarna was er nog wat heen-en-weer gemaild over de tekening met de maten. En daarbij was me ook opgevallen dat er een andere kleurnaam (‘Vezza’) op de tekening stond dan op de opdrachtbevestiging (‘Viper’). Maar dat zou in orde komen, verzekerde de keukenfirma.

Enfin, het leek allemaal geregeld; daarna werd ik plotseling ziek en daarna was de leemweek en al met al schoof de keuken wat naar achteren in de gedachten terwijl we maandenlang druk stuukten en schilderden en toen was het eindelijk zover.

Op 6 december werd het aanrecht gebracht. ‘Mooi kleurtje!’ zei de bezorger. Maar wij aarzelden. Was dit echt de kleur die we besteld hadden? Zo lichtgrijs?

Direct de leverancier gebeld. “Ja, er was iets met die kleur. O ja, er stond ‘Vezza’ op de tekening, maar het moest ‘Viper’ zijn. Ja, dat kwam doordat ‘Viper’ niet in het tekenprogramma van de fabriek zat. Nee, dat was duidelijk aangegeven. Met een pijltje bij de tekening die naar de fabriek ging.”

Maar op de pakbon stond toch echt ‘Vezza’. En toen ik een foto naar de keukenfirma had geappt beaamde die dat dit echt niet klopte. Lichtgrijs hoogglans met donkergrijze friemeltjes die nèt niet op marmer lijken maar op een goedkope imitatie daarvan. En er zit ook nog een waterkering op die we niet wilden…

Dat is nu al de derde keer dat het misgaat bij een groot (duur) onderdeel. Eerst bij de gebintbalken, die de tekenaar op eigen houtje 25 cm had ingekort. Toen bij de vlaswol, waar de dealer het verkeerde productnummer (voor 14 cm dik, ipv 16 cm) op de offerte bleek te hebben staan. En nu het keukenblad.

We krijgen een nieuw blad, want de fout ligt overduidelijk niet bij ons. Maar we balen ontzettend. Voor de milieu-impact van het maken van een nieuw keukenblad hadden we bijna net zo goed een hele nieuwe keuken kunnen kopen. Zou ons natuurlijk nog wel een paar centen meer hebben gekost, maar dan had het 100% gepast en zouden we er veel minder werk aan hebben (Joris moet nu nog een aantal kastjes verbouwen en deurtjes en een plint maken, en een afzuigkap ophangen en daar een een koof rond timmeren).

Het blad is wel geïnstalleerd, zodat we nu wel van de keuken gebruik kunnen maken. Heel fijn dat alles in de keuken en de bijkeuken weer op zijn plaats staat en heel fijn om zoveel werkruimte te hebben. Maar echt blij kunnen we er niet mee zijn want het blad gaat dus over een paar maanden hoogstwaarschijnlijk naar de stort. Doodzonde. Want het is kwalitatief prima, maar echt vre-se-lijk lelijk. Te lelijk om aan te wennen. Vinden wij althans. Iemand anders belangstelling? Misschien dat het in een hoogglans keuken in een heel modern interieur wel past…